Nawiewniki okienne o regulacji ręcznej i automatycznej
Regulacja ręczna polega na ustawianiu specjalnej przesłony w wybranej (zwykle z kilku możliwych) pozycji. Wydajność takich nawiewników w znacznej mierze zależy więc od świadomego działania użytkownika. Regulacja automatyczna uniezależnia działanie nawiewników, a więc napływ powietrza, od ingerencji użytkowników. Nawiewniki o stałym przekroju (o stałej, niedającej się regulować wielkości otworu doprowadzającego powietrze) wpuszczają do pomieszczenia taką ilość powietrza, jaka wynika z różnicy ciśnienia na zewnątrz i wewnątrz pomieszczenia, czyli zależną od warunków atmosferycznych.
Niektóre z nich mają przepustnicę, której przymknięcie radykalnie ogranicza przepływ powietrza. Takie nawiewniki muszą być obsługiwane przez użytkownika, który za pomocą specjalnej przesłony może zmieniać wielkość otworu doprowadzającego powietrze. Ilość powietrza przedostającego się do pomieszczenia zależy więc od położenia przepustnicy oraz różnicy ciśnienia na zewnątrz i wewnątrz.
Ciśnieniowa regulacja nawiewników okiennych
Te działają samoczynnie, pod wpływem zmian różnicy ciśnienia wewnątrz i na zewnątrz pomieszczenia. Doprowadzają do wnętrza taką ilość powietrza, jaka wynika z różnicy ciśnienia. Do pewnej granicznej wartości różnicy ciśnienia otwór doprowadzający powietrze jest maksymalnie otwarty. Gdy różnica ta nadal rośnie, na przykład na skutek podmuchów wiatru, przepustnica w nawiewniku przymyka się, zapobiegając nadmiernemu napływowi powietrza z zewnątrz. W zależności od budowy nawiewnika ruchomy element jego przesłony może się płynnie przymykać lub przy odpowiednio dużej różnicy ciśnienia skokowo zamykać otwór. Jednocześnie użytkownik ma możliwość ręcznego przymknięcia przepustnicy, aby zmniejszyć przepływ do minimum. Nie może jednak całkowicie jej zamknąć.
Nawiewniki higrosterowane
Działają atomatycznie, zależnie od wilgotności powietrza wewnątrz pomieszczenia. Są wyposażone w czujnik z taśmy poliamidowej, który otwiera przesłonę nawiewnika i zwiększa strumień powietrza dopływającego do pomieszczenia, gdy wilgotność w nim wzrasta, oraz przymyka ją, kiedy wilgotność spada poniżej określonego poziomu. Wielkość szczeliny zmienia się proporcjonalnie do zmiany wilgotności względnej w przedziale od 35 do 70%. Gdy wilgotność względna powietrza w pomieszczeniu spada poniżej 35%, szczelina w nawiewniku jest minimalna. Bardziej nie da się go przymknąć. Przy wilgotności powyżej 70% nawiewnik jest maksymalnie otwarty. Dzięki nawiewnikom sterowanym poziomem wilgotności intensywność wymiany powietrza zwiększa się w pomieszczeniach, w których powstaje najwięcej wilgoci, na przykład nocą w sypialniach.
